أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ
(بدانید که دلها با یاد خدا آرام می‌گیرد)

شب‌های تنهایی

شدم تنها و تنهایی غمی سخت است، وایِ دل
کجا درمان پذیرد، رنج و درد بی‌دوای دل؟

تنور سینه‌ام آبستن دردی جگرسوز است
نریزد آب کس بر آتشم بهر صفای دل

از این آتش یقین دارم نماند تا سحرگاهان
به‌جز خاکستری برجای از محنت‌سرای دل

هراسان است، دل شبها از این اندوه وحشت‌زا
منم با سیل اشکِ ماتمِ بی‌انتهایِ دل

به دهلیز سیاه هر شبم تا صبح می‌پیچد؛
صدای های‌‌های گریه‌ها، شب‌ناله‌های دل

در این دریای طوفان‌زایِ بی‌فرجامِ تنهایی
به غیر از ناخدای دل ندارد کس هوای دل

در این شب‌های تنهایی به‌خود می‌لرزم از وحشت
ولی دل می‌شود، پرنور با یاد خدای دل
فضل الله نکولعل آزاد
۱۲ اسفندماه ۱۴۰۲ کرج
Www.lalazad.blogfa.com
Www.faznekooazad.blogfa.com
Www.f-lalazad.blogfa.com
Www.nekooazad.blogfa.com
Www.nekoolalazad.blogfa.com
Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com

نوشته شده توسط فضل الله نکولعل آزاد در شنبه دوازدهم اسفند ۱۴۰۲ |