مگو که من نتوانم

دانش اگر در ثریا باشد مردانی از سرزمین پارس به آن دست خواهند یافت.
(رسول گرامی اسلام)

[به مناسبت پیروزی‌های اخیر دانشمندان ایران زمین]

تا ثریا
مگو که من نتوانم مرو به‌سوی تباهی
تو نور صبح امیدی مرو به‌سوی سیاهی

دعای مردم ایران همیشه پشت سر توست
مرو به راه شب غم‌ مکش ز نای دل آهی

تو خستگی نپذیری ز ترس جان نگریزی
تو می‌توانی و داری توان و هیبت و جاهی

تو ماه روشن شب را به بال سعی و ارادت
به زیر پای خود آری به یک اشاره، نگاهی

که دشمن تو بخواهد تو را جدا کند از علم
به هر رهی که تواند به هر بهانه‌ی واهی

تویی نماد حماسی مباد از او بهراسی!
اگر که لشکر دشمن رسد ز ره به سپاهی

به رنج، گنج سعادت بخواه تا به کف آری
که کوه درد زمانه شود به نزد تو کاهی

تو شهره‌ای به ذکاوت نمونه‌ای به وجاهت
به زیر پای تو آید فضای لایتناهی

هر آن‌که را که بخواهد خدا به اوج رساند
دهد کتاب الهی بر این پدیده گواهی

نگر به دفتر یزدان که طفل بی‌گنه آخر
ز قعر چاه برآمد رسید بر رخ ماهی

تو آریایی تباری ز نسل دانش و کاری*
روی به اوج ثریا فقط اگر تو بخواهی

۱۳۹۲ کرج
فضل الله نكولعل آزاد

http://lalazad.blogfa.com
http://faznekooazad.blogfa.com
http://fazlollahnekoolalazad.blogfa.com
http://f-lalazad.blogfa.com
http://karshenasaneadabiatefarsi.blogfa.com ›
http://www.nekoolalazad.blogfa.com
http://nazarhayeadabi.blogfa.com.
http://nekooazad.blogfa.com
http://www.sadivahaafez.blogfa.com/
اینستاگرام. مطالب ادبی lalazad-40


@
@

.....

توضیح این‌که در این مصرع (مصرع ۲۱) وزن شعر، به ضرورت بیان اندیشه، از: مفاعلن، فعلاتن، به مفاعلن، فاعلاتن، تغییر یافته است که باید «آریایِ» قرائت کرد که بدین وسیله از دارندگان طبع و ذوق سلیم پوزش می‌طلبم!


برچسب‌ها: آريائى
نوشته شده توسط فضل الله نکولعل آزاد در دوشنبه نوزدهم بهمن ۱۳۹۴ |