نکولعل آزاد

امید

(از مجموعه مطالب سخنى با فرزندانم)
 اگر امید نبود مادری فرزندى نمى‌زاد و کسی درختی نمی‌نشاند.
رسول گرامی اسلام (ص)
اميد درى است به سوی سعادت بشرى و تا آینده وجود دارد، باید زندگی کرد!
امید غذای روح آدمی است و برقرارى خود را مديون زنده بودن آدمى نمى‌داند. به عبارتى ديگر؛ اميد با مرگ انسان نابود نمى‌شود چرا كه وابسته به روح و عوالم روحانى است!
امید، کلید در گنج‌های خوشبختی و سعادت بشری است که آدمی را به آرزوهایش می‌رساند.
آنان که دارای روحیه‌ى مأيوس هستند زودتر از اجلشان جان می‌سپارند.
امید آفتاب گرمی است که ابرهای سياه غم را متراكم و آسمان تیره‌ى دل را روشن می‌کند. چرا كه نيرو و قوه‌اى است که بر اراده و تلاش آدمی تاثیر به سزایی دارد و سرمایه‌ی پیروزی به شمار می‌رود که با آن می‌توان ارزش‌های مادی و معنوی را به خود جذب كرد و به سعادت همه جانبه دست یافت.
غمت گر جان‌خراش و سینه‌سوز است
و گر هم روزگار آتش‌فروز است
مشو نوميد هان اى خسته از جان!
که پایان شب تاریک روز است

رايحه‌ی خوش پیروزی در آخرین لحظات ناامیدی به مشام می‌رسد! به عبارتى دیگر؛ امید در اوج ناامیدی نهفته است. پس هیچ‌گاه نباید ناامید شد تا به آرزو رسید. فراموش نشود آن کس که طمع ندارد و صرفه‌جویی‌اش بیشتر است؛ آرزویش کمتر است. آرزوهای زیاد سعادت را از انسان دور می‌سازد و هرچه آرزوهای آدمی کمتر باشد به درگاه سعادت مقرب‌تر است.
آرى! امید تنها درى است که هرگز به روی کسی بسته نخواهد ماند. هر كس در اميد را به استمرار بكوبد عاقبت باز خواهد شد.
 
از لطف خدای خویش مأيوس مشو!
در دام خيال خويش محبوس مشو!
مأيوس مشو كه نا اميدى كفر است
هشدار! اسير دام كابوس مشو!

اعتدال در داشتن ثروت و قانع بودن و علاقه نشان ندادن بیش از حد به تعلق‌های زندگی، آدمی را ثروتمند می‌سازد. انسان با باریکه آبی می‌تواند زندگی کند و به خوشبختی و سعادت رسد اما انسان طمع‌کار، از روی حرص حتا دریايى از ثروت را هم برای سعادت خود کم می‌بیند و آرزوهای غیرممکن می‌کند.
پروردگار در قرآن کریم می‌فرمایند:
بخورید، بیاشامید اما اسراف نکنید!
در اين مقال داشتن ثروت مردود شمرده نمی‌شود اما آنچه که نگران کننده است؛ انباشتن بیش از حد دارائی و عدم استفاده از آن و کمک نکردن به دیگران است که می‌تواند، زندگی هر كس را نابود سازد.
بهترین آرزوها را در دل بپرورانید!
(حضرت علی علیه‌السلام)
آرزويی برآورده می‌شود که معقولانه باشد و ضرری را متوجه آرزوکننده و دیگران نسازد و در نهايت ممكن باشد! آرزوی غیرممکن داشتن نشانه‌ى تهى‌مغزى و سادگیِ آرزوکننده است. مانند کسی که ناراحتی قلبی دارد و آرزو می‌کند؛ قهرمان دومیدانی جهان شود!
تنها آرزويى برآورده می‌شود که با تلاش همراه باشد. انسان نمی‌بایست در انتظار ياری دیگران باشد. بلكه خود باید کوشش کند. تلاش وسیله‌ى رسیدن به سعادت و بهترین درمان دردهاست. كسى كه زحمت رنج را به خود نمى‌دهد؛ فرومایه است!
حتماً شنيده‌ايد كه مى‌گويند:
تنها کسی حق دارد، زیر سایه‌ى درخت استراحت کند که زیر آفتاب سوزان عرق ریخته باشد.
چرا که تلاش پروازی است به سوی آرزوهای دیرینه‌ى باورنکردنی و تنها راهی که به شکست می‌انجامد، همانا عدم كوشش آدمى است! دشوارترین قدم راه سعادت، اولین گام آن است. امکان دارد، رفع كردن مشکلی در لحظات اولیه دشوار به نظر رسد اما در میانه‌ى راه مشخص می‌شود که انجام آن به سهولت پایان می‌پذیرد.
در آن هنگام است كه صاحب مشکل درميابد كه اصولاً مشكلى در کار نبوده و سختی آن زاییده‌ى باورهاى غلط ذهنى بوده است. زيرا تلاش کلید درهای سعادت بشرى است.
 این از قوانين طبیعت به‌شمار مى‌رود كه روزگار افراد پرتلاش و با ایمان و با اراده را به آرزوهایش می‌رساند.
آرى! در انتظار موقعيت و موفقیت منشین كه آن را از دست خواهی داد.
 به نیمه‌ى پر لیوان توجه کن و منفى گرا مباش!
 فرزندانم!
 اگر به موقعیت‌های زندگی اهمیت ندهید؛ آنها هم به شما پشت خواهند کرد و ممکن است دیگر به آدمى رو نکند! انسان بداندیش خوشبختی و موفقیت‌های خود را نمی‌بیند و فقط به کمبودهای زندگی توجه دارد!
نگران فردا مباشید! چرا كه فردا خود مراقب خود خواهد بود!
(انجیل متی)
 اگر روزى تمام دارایی‌هاى خود را از دست داديد، بدانید که فردای جبرانی نیز وجود دارد. چرا که آینده همان امید است.
هیچ‌كس بدون رنج راه به جایی نخواهد برد! راه زندگی از موانع سرشار است و کسی می‌تواند از این راه پرپیچ و خم عبور کند که روحش لبریز از امید باشد و حرمان در آن نفوذ نکند!
گاهی صلاح آدمی در آن است که به مقصود نرسد! چرا که قطعاً برایش مضر بوده كه اجابت نشده است.
در ارزشهای مادی در حد اعتدال قانع و در امور معنوی نیز که به سعادت آدمى منتهی می‌شود، حریص باش!
تلاش، بیشتر از هر چیز دیگر در حصول نتیجه موثر است. كوشش گذشته مربوط به گذشته و تلاش امروز مربوط به امروز و تلاش فردا مربوط به فرداست!
کسی که از مصیبت زندگی در رنج است؛ بهتر است اندوه خود را پنهان کند! چرا که بسیاری در ظاهر سعادتمند هستند اما در پنهان از زندگى‌شان رنج می‌برند و بر اثر همین پنهان‌کاری و تلقین مثبت کم‌کم به سوی سعادت رهنمون می‌شوند.
گذشته با آینده برابر نیست! امروز ما نیز به گذشته بدل می‌شود اما امکان دارد که هرگز به فردا راه باز نکند. سعادت را در انتهای راه نمی‌توان به‌دست آورد. زيرا خوشبختى در زمان مرگ به کسی رو نمی‌کند!
امروز تلاش کن که فردا دیر است. کارها را به آینده واگذار مكن! امروز نیز آینده دیروز بود. پس هم اکنون می‌توان آینده را ساخت!
تهران ١٣٩٦/٣/٣ فضل الله نكولعل آزاد

 

نوشته شده توسط فضل الله نکولعل آزاد در جمعه پنجم خرداد ۱۳۹۶ |