تقدیم به بزرگ‌بانو؛ احترام برومند (احترام سادات برومند) مجری برنامه‌ی کودک تلویزیون ایران که اولین مکاتبه‌ام را با ایشان انجام دادم و نوشتن را در دوران تحصیلی متوسطه با تشویق‌ها و رهنمودهای ایشان از طریق تلویزیون آغاز کردم و موجب شد که به نویسندگی و در نتیجه به شاعری روی آورم! خدا این بزرگوار را در سلامت کامل و در پناه خود قرار دهد.

آیینه‌ی سخن
شعر آیینه‌ی روح است و ز جان برخیزد
قطره اشکی است که از سوز نهان برخیزد

موج دردی است که از سینه برون می‌آید
بازتابی که ز قلب نگران برخیزد

شعر باید که برد راه به تایید خواص
از دلش لطف معانی و بیان برخیزد

بنشیند به دل سوخته‌ی اهل نظر
گوهر حس دل از روح و روان برخیزد

خاص آن را بپذیرد ز ره دانش خود
عام با یک نظر از خواب گران برخیزد

هیچ کس از ره تقلید به جایی نرسد
شعر باید که ز احساس زمان برخیزد

هنر شعر مرا اهل سخن می‌داند
چون نسیمی است که روح از دل آن برخیزد
تهران ۱۳۸۳/۲/۱۰
فضل الله نکولعل آزاد
www.lalazad.blogfa.com
www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com
Www.f-lalazad.blogfa.com
Www.faznekooazad.blogfa.com

نوشته شده توسط فضل الله نکولعل آزاد در دوشنبه چهارم مرداد ۱۳۹۵ |