درک معانی؛ از سری مقالات ادبی

تا کسی به معنای واژه‌ای واقف نشود؛ نمی‌تواند به مفهوم عبارتی پی ببرد و در نتیجه نمی‌تواند آن را درست به لفظ در آورد!
برای مثال: یک مدعی در علم ادب، به معنای غَرّه، واقف نبود و در نوار کاستی که خود فراهم آورده بود، آن واژه را غُرّه تلفظ و خود را مضحکه‌ی عام و خاص کرد!
غالبا گویندگان این مصرع امیر خسرو دهلوی را درست نمی‌خوانند! یعنی؛ رادیو، تلویزیون، روزنامه‌ها، ماهنامه‌ها، حتا ادبا در مجالس!
ابر، باران و من و یار ستاده به وداع
که این‌گونه می‌خوانند:
ابر و باران و من و یار ستاده به وداع

هیچ کس نیست بپرسد آخر ابر و باران همراه شاعر و یار چه می‌کرده و اصولا این عبارت چه معنایی در پی دارد!
منظور امیرخسرو از: (ابر، باران) این بوده:
ابر در حال باریدن و من و یار در حال خداحافظی کردن ایستاده‌ایم و در حقیقت ابر از غم وداع من و یارم به شدت گریان است.
علی‌الخصوص که شاعر در مصرع گذشته‌تر می‌گوید:
(ابر می‌بارد و من می‌شوم از یار جدا)
به‌عبارتی ساده‌تر؛ "باران" صفت "ابر" است و از آن این پیام اراده می‌شود که؛ ابر در حال باریدن است.
نکته‌ی مهم این‌که؛ پس از "باران" فعلِ "است" به قرینه‌ی معنوی حذف شده است!
گوینده‌ای در رادیو شعر خانم مریم ملک‌ابراهیمی:
«در ورطه‌ی دیوانگی‌ام می‌کِشد این عشق» را این گونه قرائت کرد:
«در ورطه‌ی دیوانگی‌ام می‌کُشد این عشق» و از خود نپرسیده، چه کسی را می‌کشته!
چون (م) اضافه‌ی ملکی، مربوط به (دیوانگی) است نه (کشتن)
درحالی‌که، منظور شاعر این بوده: این عشق مرا به مرز جنون می‌کشاند!
اگر از این‌ها بگذریم که قابل گذشت نیست؛ هنوز هم در دبستان‌ها شعر معروف فردوسی را که می‌بایست به‌عنوان یکی از سخن‌های نمادین تاریخی آویزه‌ی گوش کرد؛ این‌طور قرائت می‌کنند:
بسی رنج بردم در این سالِ سی
عجم زنده کردم بدین پارسی

در حالی‌که (لام) سال، ساکن است، نه دارای کسره و می‌بایست «سالْ‌سی» تلفظ کرد! یعنی به معنای «سی‌سال» بدان معنا که شاعر برای زنده کردن زبان پارسی سی‌سال رنج کشیده است!
و........
فضل الله نکولعل آزاد. تهران ١٣٩٥
www.lalazad.blogfa.com
www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com
Www.f-lalazad.blogfa.com
Www.faznekooazad.blogfa.com

نوشته شده توسط فضل الله نکولعل آزاد در سه شنبه بیست و ششم مرداد ۱۳۹۵ |